15 Ekim 2011

Çocuk olmak güzeldi

Aile bir araya gelir, annen seni küçüksün diye erkenden yatırırdı. Çocuğun aklı hep o konuşmalarda kalırdı. Onlar mutfağa toplaşıp dedikodu yaparlardı, sen ise uzak diyarlardaki bir odada, gözlerin açık, “ne uydursam da mutfağa gitsem” diye düşünürdün. Bir saat sonra kalkardın, gidip mutfağın kapısından gözlerin kısık kısık içeri bakardın. "Susadım ben" derdin. Teyzen “ay kıyamam” diye yanına gelip, seni mıncıklamaya başlardı. Çünkü çocuğun en güzel hali uykudan yeni uyandığı haliydi.

O bir avuç mutfakta bütün aile muhabbet ederdi, sen de oturup konuşulanları dinlerdin. Arada teyzen seni işaret edip "şşştt" derdi. Bir şey anlarsın diye korkardı. Sonra biraz süt içerdin, uykun gelirdi hemen. Gözlerin kapanmaya başlardı. Uyumak ne hoşuna giderdi o sıcacık mutfakta, bitmek bilmeyen konuşmalar arasında. Orada uykuya dalardın, annen seni kucağına alıp yatağına götürürdü.

O zamanlar güzeldi. Çocuk olmak güzeldi.


8 yorum:

by mutu dedi ki...

sanki ne konuşuyolar dime nası merak ederdik :)

Uyumayan Ses dedi ki...

çocuk işte merak ediyor :) küçükken yanlarından ayrılmıyoruz, büyüyünce de odadan çıkmıyoruz

by mutu dedi ki...

yok ben cıkıyorum :)) şaka lan şaka yüzlerini bile görmek istemiyorum :))

Uyumayan Ses dedi ki...

gerçekten susayınca çıkıyorum ben :)

Mjora dedi ki...

çocukken ben de konuşulanları anlamak isterdim genel olarak...büyüyünce , küçük çocukların o çabasını daha iyi anlıyorum şimdi :D gerçi çok da büyümedim belki ondandır...

Uyumayan Ses dedi ki...

büyümemişmiş, eşşek kadar adam olduk be :)

Elma Lekesi dedi ki...

ay okurken tatlı tatlı bastırdı o çocukluk uykusu, masum, huzurlu...

Uyumayan Ses dedi ki...

evet masum ve huzurlu :)

bir de bunun düğünlerde uyuma versiyonu var. çocuklar hiç aldırmıyor, o gürültü içinde mışıl mışıl uyuyolarlar