Anı

Vladimir'in mimlemesi üzerine birkaç anımı paylaşıyorum, onunki kadar devrimci nitelikli değil ama olsun :) merak edenler buraya tıklayabilir

Konu:

" Bugüne kadar merak ettiğiniz bir kişi, nesne, olay, vs. için ilginç, çılgın veya sizden beklenmedik bir şey yaptınız mı ? Yaptıysanız açıklar mısınız ? "


Eğitim hayatım boyunca çok kez okul değiştirdim. Bu en başta taşınmamız dolayısıyla oldu, sonra babamın tayini çıktı, en son da istediğim bölümde okuyabilmem için kendim okul değiştirdim. 5. sınıfa gectiğimde okulum bahçelievlerdeydi. Güzel bir okuldu esasen, ayrıca babam ve halam da bu okulda okumuşlardı. Başlarda sınıfa alışmak zordu, benden önce sınıfta oluşan gruplar vardı. Bu alışma evresinde yaşadığım en büyük olay beden eğitiminde oynadığımız futbol maçıydı.

O zamanlar çok cılız bir çocuktum, bir de yeni geldiğim için sınıfa, çocuklar bana yabancı gözüyle bakıyorlardı. Neyse eşleşme yapıldı maç başladı, goller atıldı, yanda kızlar izliyor, bağırıyolar avaz avaz, son ataklar ders saati bitecek, kaptan beni forvete yolladı, koşa koşa gittim ben de. Öyle beleşe top bekliyorum, karşı takımın kalecisiyle muhabbet ediyorum, o derece yani. Sonra baktım bizim takım müdafada batırıyor, gol yicez derken savunmada top kapıldı ve bana doğru atıldı, aldım topu, zaten kalenin önündeyim, vurdum gol oldu. Birden maçın yıldızı oldum, arkadaşlarım üzerime koştu, omuzlarda taşınırcasına şampiyon olarak beden eğitimi salonuna yol aldık. Artık kendimi ispatlamıştım, ben de bir bireydim bu sınıfta. Gurur tablosuydum. Mükemmelliğin geldiği son nokta.. Yani en azından o zaman öyle düşünmüştüm, şimdi düşününce komik geliyor :)

Bu harika düşünceler bir yana dursun, bazı derslerde de çok başarılıydım, hocalarla da aram iyiydi.. Sanırım 7. sınıftaydım, din dersinde hocamız namaz kılmayı falan anlatıyor, ben de çantamdan küçük bir poşet çıkardım, onla oynuyorum. Yanımda da serkan var ( belki okur bu yazıyı, sevgilerimi gönderiyorum) torbayı şişirdim ben amaçsızca, valla neden bilmiyorum sanki patlatcam. Sonra serkan bekleneni söyledi, sıkıyosa patlat, patlatamazsın tarzında insanı zorlayan şeyler. Düşünmeden patlattım... Sınıfta bir haykırış... Ardından gelen ölümcül sessizlik... Hoca sordu kim yaptı diye. Sanki sormaya gerek var. Ben kıpkırmızı olmuşum, elimde poşet... Elimi kaldırdım, benim, dedim. Çık dışarı dedi, hemen çıktım... Yarım saat boyunca kapının önünde bekledim... Ders bitti, arkadaşlar cıktı, kahkahalar havada uçuşuyor, ben bir süre kendi ten rengime dönemedim...

Böylece itibarım yerlere düştü, yaramaz çocuk olsam bu kadar etkili olmaz ama uslu, akıllı çocuk modunda görününce yaptığın garip hareketler iki kat kötü itibar bırakıyor.