Bakkal Amca

Elimde kare, jelatin kaplı, ışıl ışıl, üstünde "PEPSİ KAZANDINIZ!" yazan, cipsin içinde durmaktan üstü yağ kaplamış, dokununca en az iki kere parmak yalatan cinsten bir kağıtla yüzüne baktım. Oracıkta yüzü düştü, tüm gün yaşadığı dertler iki katına çıktı sanki. "Evet?" dedi. "Ne var ulan?" demek istedi. Küçük olduğum için "evet" dedi sanırım. Pepsi, dedim. Pepsi kazandım. Cipsten çıktı. Bi kağıda baktı, bi bana baktı. Milli piyangodan büyük ikramiye tutturmuşum gibi gözleri büyüdü. Yok pepsi mepsi! dedi. Demek ki gözleri öfkeden büyümüştü. Bu bakkalda pepsi mepsi yoktu ya da bana verilecek pepsi mepsi yoktu. Direttim. Niye ya, diye sordum. Bu bir soru cümlesi değildi. "Pepsimi istiyorum" içerikli üzgün çocuk söylemiydi. Nerden aldın sen o cipsi, diye sordu. Sizden aldım, dedim. Yalan söyledim. Okulun yanındaki marketten almıştım. Evde açıp görünce de cips+kola yapmak için soluğu bizim bakkalda almıştım. Zibidi, haylaz, bacaksız gibi kelimeler arka arkaya döküldü ağzından. Alt tarafı bir pepsi kazanmıştım. Zaten bu küçük yaşta daha ne kazanabilirdim ki? Bir Pepsi için neler çekiyordum. Coca Cola çıkmadığına dua ediyordum, yoksa dayak yiyebilirdim. Dolabın kapağını açtı, Pepsiyi uzattı ve sertçe "al!" dedi. Aldığım gibi fırladım. Yüzümde sevinç, elimde Pepsi eve koşturuyordum. Bi baktım arkamdan bakkal da koşuyor. Onu görünce adrenalinim arttı. Koştukça koştum. Ben önde bakkal arkada deliler gibi koşuyorduk. Pepsi için koşuyorduk. O soğuk Pepsi ve soğanlı cips için hayatım pahasına koşuyordum. Eve olan son dönemeçte bakkal beni boynumdan yakaladı, yere itti. Pepsi elimden fırladı. Amerikan filmi olsa burada çocuk "nooooooo"diye bağırırdı. Ben de "yooooooo" diye bağırdım. Pepsi taşa çarptı ve patladı. Köpükler fışkırdı sokağın dört bir yanına. Kolum da kanıyordu. Dönüp bakkala haykırdım: beğendin mi yaptığını?!. Adamcağız ne diyeceğini bilemedi. Beni kaldırdı, üstümü başımı silkeledi. Dönüp yürümeye başladı. Arkasından bakakaldım. Kolum kanamıştı ve Pepsim patlamıştı. Ben de eve döndüm. Televizyonun karşısındaki kanepeye oturdum. Durmadan of çekiyordum. Cips yiyesim de yoktu. Televizyonu açtım. Pokemon da bitmişti. Her şey üst üste geliyordu! Kanepeye uzandım. Bir an elim cebime gitti. Hışır hışır eden bir kağıt duydum. Çıkardım ve baktım ki kağıtta ne yazsın: PEPSİ KAZANDINIZ!