Dil anlayışı

Önce ana dilini öğren; ondan sonra diğer dillere, milletlere laf et.

Arkadaşım bir akşam bana geldi. Muhabbet ettik, benim blogumdan söz açıldı. Blogumu inceledik biraz. Bu blog ne ayak tavrındaydı, diğer blogları da merak etti. Önümüze gelen ilk blogu açtık, okumaya başladık.(blogun ismini vermiyim çünkü hatırlamıyorum, yoksa direkt verirdim yani hehe) Yazının ilk paragrafında ki eki kafasına göre takılıyor; de, da ekleri yeni bir oluşuma bürünmüş. Ayrı yazıldığı halde te, ta falan olmuş.. Arkadaşım yüksek sesle okumaya başladı, ben de içimden okuyorum yazıyı; fakat iki kelime okuyorum, duruyorum. Çünkü yazım hataları var. Kafamda vurguları koyamıyorum, yazıdan gitgide kopuyorum adeta. Arkadaşım ise yazıda hiç hata yokmuş gibi kaptırdı gidiyor. Bütün yazıyı okudu, ben iki cümle okuyamadan kaldım yanında. O an empati kurmayı başardığımı hissettim onun sayesinde. Çünkü yazdığı yazıyı okumayan, Türkçeyi yanlış kullanan insanları aklım almıyordu. Fazla hata bulunan yazıları okumuyordum, değer vermiyordum. Halbuki o da Türkçeyi bu şekilde kullanıyor olmalıydı, yoksa benim gibi takılırdı diye düşündüm. Sanırım dili, kendisi gibi kullanan insanlar daha rahat anlaşıyordu.

Benim alanım dil. Üniversite hayatıma kadar İngilizceyi öğrenmeye adadım kendimi. Şimdi de Rusça öğreniyorum. Dil öğrenirken bir gerçek var: Eğer insan ana dilini bilmiyorsa, başka bir dilde başarı sağlaması mümkün değil. Derslerimize yabancı uyruklu hocalar giriyor mesela. Hiçbiri Türkçeyi iyi bilmediği için ders anlatımında zorluk çekiyorlar. Sadece okuma, yazma dersleri için yararlı olabiliyorlar. Çoğu öğrenci ise çevirilerde zorlanıyor, çünkü ana dilini iyi bilmiyor. Zaten çoğu öğrenci kitap da okumuyor, sadece zorunlu tutulduğunda okuyor. Filolog olacağımız halde, 50 kişilik sınıfta en fazla 2-3 kişi edebiyat olgusunu kavramış durumda diyebilirim.

Dilcilerle muhabbet ederseniz, siz de fark edersiniz. Bu bölümlerde en çok konuşulan konu şudur: "Daha İngilizler kendi gramer kurallarını bilmiyorlar ki...", "Ruslar daha kendi dillerini doğru düzgün konuşamıyorlar ki biz konuşalım ya!!"

Öncelikle insan bu çıkarımı kendisinde aramalı. Sokağa çık bakalım, önüne gelen insanlara sor. "Dolaylı tümleç nedir?", "İçinde ortaç bulunan bir cümle kurabilir misin?". Kaç kişi cevap verebiliyor, gör. Daha biz dilimizi doğru kullanamıyoruz ki elin adamına laf ediyorsun. Ben hiç anlamıyorum bu insanları. O halde yabancılar da Türkçe öğrenmesin. Zaten bizim argo kelimelerimiz, atasözüleri ve deyimlerimiz alayını basar geçer. İçinde birçok ağız barındıran, kısmen dejenere edilmiş, gün geçtikçe benliğini kaybeden, cümle kurulumu bakımından farklı, kelime hazinesi bakımından oldukça geniş bir dilden bahsediyoruz.(ulan!!) 

Neden yok ediyoruz biz bu dili? İnsanların yaptığımız hataları düzeltmesinden neden bu kadar nefret ediyoruz? 

Sınav kağıdını kontrol etmeden hocasına teslim eden öğrenci gibi bir tavrımız var.