Katya

Kar tanelerinin, sıcak evin pencerelerine değip kaybolmasını ve bazen çok yavaşça bazen de hızlıca pencerede akıp giden damlaları ilgiyle izliyordu Fyodr Petroviç. İlk karın yağışı bütün Petersburg'a, sanılanın aksine, heyecan getirmişti. Bu heyecanı en çok hisseden Fyodr Petroviç, sıcak evinden kar kaplı sokağı merakla seyrediyordu. Limonlu çayından bir yudum alıp dünden kalan soğanlı ekmeğinden bir parça kopardı. "Ahh, yılın ilk karı" diye kendine kendiyle konuştu. Sevgili karısı Katya'nın ölümünün üzerinden 7 sene geçmiş, bu süre zarfınca kendi kendine konuşur olmuştu. Geç gelen karın mutluluğunu damarlarında hisseden kahramanımız, bundan tam 9 yıl önce böyle karlı bir günde Katya ile tanışmış ve hayatının sonuna kadar karısının kendi kollarında olacağına inanmıştı.

Fyodr, eski paltosunu üzerine geçirip keçi derisi, uçları hafif delik, babasının mirası ayakkabısını giyip kendini Nevsky Caddesi'ne attı. Soğuk hava sıcak tenine vurdu ve bundan hoşnut oldu. Alt komşusu, emekli öğretmen Sergey Sergeyeviç'in iki yaramaz oğlu Anton ve Boris dışarıda kar topu savaşı yapıyordu. Fyodr Petroviç'i görünce yaptıkları kar toplarını Fyodr'a fırlattılar. Bu binaya taşındıklarından beri iki komşunun arası hiç iyi olmamıştı. Fyodr'un yaptığı gürültüden şikayetçi olan Sergey, bir keresinde Berdan marka tüfeğini alıp Fyodr'un kapısına dayanmış, onu öldürmekle tehdit etmişti. Yalnızlıktan her geçen gün aklı dengesini yitiren Fyodr, gelişen olayların farkında bile değildi. O, sadece sevgili Katya'sını düşünüyordu. Hayatının aşkı, biricik sevdiceği güzel ve alımlı Katyuşka.. Onu ilk gördüğünde kalbi yerinden çıkacak gibi olmuştu. Denizler kadar derin mavi gözlerine baktıkça kendini Dünya'daki en mutlu insan olarak görür, mutluluğu içinden taşar ve Petersburg sokaklarında şarkılar söyleyerek sevdiceğiyle gezerdi.

Cebinde kalan son kopek ile aldığı yağlı peynir ve kara ekmek ile eczaneye uğradı eve dönmeden. Buraya Katya ile gelir, kilolarını ölçtürürlerdi. Son zamanlarda verdiği kilolarla Fyodr, bir deri bir kemik kalmıştı. 53 kilo 120 gram geldi tam olarak. Hayalinde "yine kilo vermişsin aşkım" dedi Katyuşka. Eczaneden çıkmaya hazırlanırken eski dostu Vasiliy ile karşılaştı.

Vasiliy ile Fyodr yağmurlu bir Petersburg akşamında tanışmıştı. Tanışmaları dolaylı yoldan olmuştu. Bir tanecik aşkı Katya ve Vasiliy'in karısı Svetlana önceden arkadaştılar ve kocalarının da yakın arkadaş olmalarını istemişlerdi. Birlikte akşam yemeği yemişler, Stolichnaya votka içmişlerdi. Kısa sürede arkadaşlıkları pekişmiş, her hafta sonu birlikte vakit geçirir olmuşlardı. Katya'nın ölümüne yakın dostu Svetlana'dan çok Vasiliy üzülmüştü. Cenazede gözyaşlarını tutamamış, hüngür hüngür ağlamıştı. Bunu gören Fyodr, kendini suçlu hissetmişti; çünkü o bile karısı için bu kadar gözyaşı dökmemişti. İki arkadaş birbirini görünce selamlaştı ve dostça sarıldı. "Nasılsın?" diye sormadı Vasiliy; çünkü Fyodr, Katya'nın ölümünden sonra hiçbir zaman iyi olmamıştı. Artık Fyodr'un böyle bir hayat sürmesini istemediği için Vasiliy, Fyodr'u akşam evlerinde verecekleri baloya davet etti. Değişiklik ona iyi gelebilirdi. Zorla da olsa Fyodr bu daveti kabul etti. Yine dostça selamlaşarak Fyodr evin yolunu tuttu.

Sıcak evine girince her zamanki gibi "sevgilim ben geldim" diye bağırdı. Eski paltosunu vestiyere astı ve üşümüş, yorgun vücudunu ısıtmaya çalıştı. Omuz ve kollarını ovarak mutfağa gitti, çayını yapmaya başladı. Kar hâlâ lapa lapa yağıyordu. Çayını alıp her zamanki oturduğu koltuğa geçti ve nefeslendi. Soğuk içine kadar işlemişti. Katyayı düşündü. Birlikte geçirdikleri hayat dolu günler, arkadaşları Vasiliy ve Svetlana ile geçirdikleri güzel günleri, hepsi dün gibi aklındaydı. Koltuğunda oturup düşlere dalmışken kar durmuş, sokaklar sessizliğe bütünmüştü. Hava iyice kararmış, Ay'ın o ürkütücü soluk ışığı baloya gelenlerin üzerine vurmaya başlamıştı. Fyodr, uyuyakaldığı koltuktan hafifçe doğruldu ve saatine baktı. Balo çoktan başlamıştı. Hemen yerinden kalkıp hazırlanmaya başladı.

Fyodr, Vasiliy'in evine geldiğinde kapıda kimseyi göremedi; halbuki Vasiliy, misafirlerini bir soylu nasıl karşılaması gerekiyorsa, işte öyle karşılamıştı. Üstündeki üniforma, belindeki kılıç, altın kaplama saatiyle tüm gelenleri etkilemişti. Fyodr, kapıyı çaldı ve biraz bekledikten sonra kapıyı Vasiliy'in hizmetçisi Tamara açtı. Tamara, Fyodr'u samimi bir içtenlikle karşıladı ve içeri buyur etti. Ev oldukça kalabalıktı; ama Vasiliy o endamıyla hemen aralarında seçiliyordu. Svetlana da kocasının hemen yanındaydı. Anlaşılan dans yeni bitmişti. Ev sahiplerine Fyodr'un geldiğini söyleyen Tamara oldu. Fyodr'u görünce Vasiliy "gelmene çok sevindim dostum" dedi. Yanı başındaki masadan bir kadeh şampanya alıp Fyodr'a ikram etti. Teşekkür edip kibarca kadehi aldı Fyodr. Ondan sonra da gecenin sonuna kadar Vasiliy ve Svetlanayı bir daha görmedi.

Fyodr, baloya geldiğinden beri sanki kalabalık çoğalmış, misafirler daha çok bağıra bağıra konuşmaya başlamıştı. Kendini yalnız hisseden Fyodr mutfağa geçti. Açık votkadan kendine doldurdu ve bir dikişte içti. Gece iyice ilerlemiş, alkolün etkisiyle taşkınlıklar çıkmaya başlamıştı, sesleri mutfağa kadar geliyordu; ama ev sahipleri ortalıkta yoktu. Tamara, "herkes birbiriyle kavga ediyor. Peki ev sahipleri nerede? Tabi ki gönül eğlendiriyorlar. Aynı seninle ve sevdiceğinle eğlendikleri gibi" dedi. Bu sözü üzerine Fyodr uzun süre konuşmadı. Zaten konuşkan bir insan değildi. Tamara ne demek istemişti? Benle de mi gönül eğlendiriyorlar? Peki ya sevgili Katyuşkamla? Bu sözleri Fyodr'u rahatsız etmişti. Vasiliy, Katya ile de mi gönül eğlendirmişti? Cenazede bu kadar ağlamasının nedeni bu muydu yoksa? Sinirlendiğini ve kızardığını hissetti Fyodr. Mutfaktan ayrılıp üst kata çıktı.

Üst katta Vasiliy'in ve karısının bir tablosu gözüne ilişti. Karı koca ellerini tutmuş ve çok mutlu görünüyorlardı. Bu tablo için çok para dökmüştü Vasiliy ve evinin en güzel yerine asmıştı tabloyu. Koridorda ilerledikçe Vasiliy ve Svetlana'nın seslerini duydu. Fyodr, hafif aralık kapının önünde durdu ve Vasiliy'in üniformasını gördü. Karı koca birlikteydiler ve yataktaydılar. Yavaşça kapıyı itti Fyodr ve karı kocanın aşkla sevişmesini izledi. Svetlana'nın beyaz teni ona tanıdık geldi. Gitgide yatağa yaklaştı ve Svetlana'nın üstündeki kıyafeti ve siyah sütyeni yerde gördü. Vasiliy'in kılıcı ise hemen yanlarındaki sandalyede asılıydı. Şevkle gelen inlemeler ve nefes sesleriyle Fyodr yaklaşmaya devam etti. Bir anda cam kırılması sesi işitildi. Fyodr, ayağını hafifçe kaldırdı ve bir altın kaplama köstekli saati tuz buz ettiği fark etti. Heyecanla arkasını dönen kadının denizler kadar mavi gözlerini görünce Fyodr sadece "Katyuşka" diyebildi. Vasiliy ve Svetlana doğruldu. Svetlana hemen çıplak tenini ince çarşafla örttü. Vasiliy'in gözleri korku doluydu. Fyodr'un çabucak kınından çıkarıp çektiği kılıç ışıkta parlıyodu. Kılıcı nasıl eline aldığını bile hatırlamıyordu Fyodr. Tereddüt etmeden kılıcı Vasiliy'in kalbine soktu. O an her şey durmuştu sanki, sadece Vasiliy'in ağzından akan kanları izliyordu. Svetlana çığlıklar attı, çarşaflar kan içindeydi. Fyodr gözlerini yumdu ve dizlerinin üzerine kapaklandı. Yaşadıklarını sindiremiyordu. Her şey yalandı. Arkadaşlıkları, ilişkisi hepsi birer yalandı. Vasiliy'in kanlar içindeki halini görünce Svetlana haykırmaya devam ediyordu. Kılıç hâlâ Vasiliy'in kalbine saplıydı. Güçlükle kılıcı çıkardı Fyodr ve hayalindeki Katyaya döndü. Katyuşka tüm güzelliğiyle gülümsüyordu. "Seninim Fyodr ve hep senin olarak kalacağım" dedi. Bir damla gözyaşı aktı yanağından Fyodr'un. Kanlı kılıcı karnına dayadı ve yavaşça içine soktu. Aklını yitirmişti. Yere yan düştü. Katya hâlâ gülümsüyordu, Fyodr'un kalbi ise ilk defa bu gülümsemeye rağmen durmuştu.